Tadeusz Różewicz

premiera 06.05.2005

reżyseria: Piotr Łazarkiewicz

Niezwykła sztuka, która swoim pojawieniem się w latach 60’ spowodowała prawdziwy zamęt w polskim dramacie współczesnym. Zainicjowała nie tylko nową formę dramatyczną, ale i sceniczną. Otworzyła szereg możliwości interpretacyjnych i do dziś pozostaje najczęściej graną sztuką Tadeusza Różewicza. Na czym polega ten fenomen? Może na głównym bohaterze, którym właściwie może być każdy człowiek bez określonego dokładniej wieku, zajęcia i wyglądu jak - pisze autor w didaskaliach dramatu.
Choć na początku „Kartoteka” wszystkich zaskoczyła, to bardzo szybko zaczęto o niej mówić jako o niezwykłym, ożywczym debiucie scenicznym widząc w nim obce reminiscencje - zwłaszcza Becketta i Ionesco, zwracając uwagę na związki z Witkacym. Jan Kott trafnie zauważył: bardzo polska kartoteka, a Andrzej Wirth zwrócił uwagę, że bohater to udramatyzowane «ja» liryczne Różewicza. "Kartoteka" szybko została zaliczona do kanonu klasycznego dramatu współczesnego ujmując publiczność i krytykę poezją komizmu i groteską.
To nie są żarty. Różewicz napisał naprawdę tradycyjny narodowy dramat – powiedział Jan Kott po premierze „Kartoteki” w 1960 roku. A "Bohater" od kilkudziesięciu już lat uświadamia polskim widzom: Jak się żyje, to trzeba jeszcze grać. Trzeba prowadzić kartotekę.