Andrzej Richter WSPOMNIENIE

Andrzej Richter (19.11.1939 – 7.01.2024)

Aktor Teatru Miejskiego im. W. Gombrowicza w Gdyni w latach 1979 – 2004.

W 1964 roku ukończył Wydział Aktorski PWST w Warszawie. Debiutował w „Mięsopuście” w reżyserii Eugeniusza Aniszczenki w Teatrze Lubuskim im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze (1964). Występował m.in. w teatrach: Lubuskim im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze (1964-66), Polskim w Poznaniu (1966-68), Dramatycznym w Szczecinie (1968-72), Wybrzeże w Gdańsku (1972-79), Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni (1979-2004).

Etatową pracę z naszym teatrem, znanym wówczas pod nazwą Teatru Dramatycznego w Gdyni rozpoczął jako Piórko w przedstawieniu „Pan Geldhab” Fredry w 1979 roku. W gdyńskim teatrze zagrał kilkadziesiąt ról, dzieląc swój czas między teatr, telewizję, radio, rodzinę, pracę społeczną. Wspominany był przez Kolegów z teatru jako urodziwy amant, romantyczny, ambitny, szalony chłopak na skuterze, który wraz z doświadczeniem i biegiem czasu stał się aktorem charakterystycznym, starannym, pieczołowitym, bardzo wysoko stawiającym sobie poprzeczkę, choć zawsze niezwykle wrażliwym.

Ważniejsze role teatralne w Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni:

Block – „Proces”, Kafka, reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz, 2009,

Stary Kmieć – „Szewcy”, Witkacy, reżyseria: Jacek Bunsch, 2008,

Hrabia Roztocki –  „Dyzma”, reżyseria, inscenizacja i choreografia: J. Szurmiej, 2007,

Mistrz Ceremonii, Sędzia z Newgate, Sędzia Trybunału –  „Casanova”, reżyseria J. Bunsch, 2007,

Dziadek – „Zorba”, J. Kander, J. Stein, F. Ebb, reżyseria, inscenizacja i choreografia: J. Szurmiej, 2006,

Pusher (handlarz narkotyków), Eddie, Louis (właściciel masarni) –  „Piaf”, P. Gems, reżyseria, inscenizacja i choreografia: J. Szurmiej, 2005,

Nauczyciel –  „Kartoteka”, T. Różewicz, reż. P. Łazarkiewicz, 2005,

Służący, woźnica, galernik III (Gines), Diabeł, Urzędnik –  „Don Kichote”, M. de Cervantes, reż. J. Bunsch, 2005,

Ochmistrz –  „Wizyta starszej pani”, F. Dürrenmatt, reż. J. Bunsch, 2004,

Rachmistrz –  „Trans-Atlantyk”, W. Gombrowicz, reż. W. Śmigasiewicz, 2004,

Żebrak –  „Uczta u hrabiny K.”, W. Gombrowicz, T. Gogolewski, 2004,

Służący Szczepan –  „Zbrodnia z premedytacją”, W. Gombrowicz, reż. P. Passini, 2004,

Anioł Stróż –  „Ja, Orfeusz”, J. Słowacki, reż. A. Bartnikowski, 2003,

Baron Godalberg –  „Nie-Boska komedia”, Z. Krasiński, reż. Ł. Wiśniewski, 2003,

Abraham –  „Romeo i Julia”, W. Shakespeare, reż. J. Wernio, 2002,

Emanuele Giri –  „Kariera Artura Ui”, B. Brecht, reż. W. Adamczyk, 2001,

Gimmil –  „Anioł zstąpił do Babilonu”, F. Dürrenmatt, reż. J. Wernio, 2000,

Lokaj Władysław –  „Operetka”, W. Gombrowicz, reż. W. Śmigasiewicz, 2000,

Eugeniusz –  „Tango”, S. Mrożek, reż. P. Kruszczyński, 1999,

Posłaniec, jeden z chóru –  „Antygona”, Sofokles, reż. M. Kocur, 1999,

Walenty, żebrak –  „Iwona, księżniczka Burgunda”, W. Gombrowicz, reż. W. Śmigasiewicz, 1998,

Dozorca Michel –  „Dżuma”, A. Camus, reż. J. Wernio, 1998,

Tomasz Dzióbek –  „Sen nocy letniej”, W. Shakespeare, reż. J. Wernio, 1997,

Narrator –  „Chrystus z Betowa”, reż. J. Ostaszkiewicz, 1996,

Padron Fortuno –  „Awantura w Chioggi”, C. Goldoni, reż. W. Śmigasiewicz, 1996,

Pantalone, wrota –  „Miłość do trzech pomarańczy”, C. Gozzi, reż. T. Kowalski, 1995,

Gość w kapeluszu –  „Kartoteka”, T. Różewicz, reż, J. Kilkian, 1994,

„Play Boy”, kabaret, reż. M. Pacuła, 1992,

Protazy –  „Pan Tadeusz”, A. Mickiewicz, reż. A. Hanuszkiewicz, 1991,

La Moulaine – „Prezesowa”,  Hennequin, Veber, reż. J. Tartyłło, 1989,

Żołnierz – „Popiół i diament” j. Andrzejewski, reż.  Bohdan Poręba, 1987,

Adorator – „Kram z piosenkami” L. Schiller, reż. Z. Kuleszanka, 1986,

Jan z Kolna – „Wiatr od morza” S. Żeromski, reż. J. Kuszewski, 1980,

Łowejko – „Okrutne zabawy” A.  Arbuzow, reż. Z. Wilkoński, 1980,

Piórko – „Pan Geldhab” A. Fredro, reż. J. Kuszewski, 1979.

Ważniejsze nagrody i wyróżnienia:1976 – II Nagroda Publiczności za przedstawienie „Rekreacje Mikołaja wg Sempego czyli ucieczka od codziennej rzeczywistości do bezproblemowych lat dziecięcych” na XI Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie

1997 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni z okazji 35-lecia pracy artystycznej za rolę Narratora w spektaklu  „Chrystus z Betowa”, reż. J. Ostaszkiewicz.