Jubileusz Doroty Lulki

JUBILEUSZ 30-LECIA PRACY ARTYSTYCZNEJ

Dorota Lulka

Aktorka Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. Urodziła się w Poznaniu. Na deskach Opery Poznańskiej, jako ośmioletnia dziewczynka, stawiała swe pierwsze zawodowe kroki. Śpiewała partie dziecięce w „Krwawych godach”, „Tosce”, „Cyganerii” i „Weselu Figara”. Dopiero później była matura, w II LO im. H. Modrzejewskiej. Ukończyła Studium Aktorskie przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Debiutowała rolą Isi w „Weselu” Wyspiańskiego w reżyserii Stanisława Hebanowskiego. W latach 1979 – 82 była adeptem w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, w 1982 – 85 aktorką Teatru Wybrzeże, 1981- 82 śpiewaczką, solistką w Teatrze Muzycznym w Gdyni, 1985 -87 aktorką Teatru Polskiego w Poznaniu, w którym gościnnie występowała również w latach 1997- 2000, 1987 – 94 aktorką Teatru Nowego w Poznaniu, występowała też gościnnie na deskach Teatru Muzycznego i Teatru Wielkiego w Poznaniu, 1994 – 99 była dziennikarką Poznańskiego Oddziału Telewizji Polskiej. Od 1995 roku występuje w Teatrze Miejskim w Gdyni a od 1999 roku jest z nim związana na stałe. Wykreowała ponad 70 ról teatralnych i filmowych, wyreżyserowała kilkadziesiąt programów telewizyjnych, spektakli i słuchowisk radiowych.
Wiele z nich przyniosło artystce nagrody zarówno krytyki jak i widzów, m.in.: Sztorm Roku 2006 w plebiscycie czytelników Gazety Wyborczej, za rolę tytułową w spektaklu „Piaf”, w Teatrze Miejskim w Gdyni; Teatralną Nagrodę Marszałka Województwa Pomorskiego za rok 2005, za rolę w spektaklu „Piaf” i rolę Krystyny w „Pannie Julii” w Teatrze Miejskim w Gdyni; Galion Gdyński – Nagrodę Prezydenta Miasta Gdyni, za rolę tytułową w przedstawianiu „Piaf” ( 2006); tytuł najlepszej aktorki IX Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi, za rolę Jesiennej Dziewczyny i Biduli w spektaklu „Niespodziewany koniec lata” reż. W. Śmigasiewicz, Teatru Miejskiego w Gdyni (2003); Tytuł Najpopularniejszej Aktorki Sceny Letniej (2003); Nagrodę Prezydenta Miasta Gdyni za piosenki z „Kabaretu Starszych Panów”, przyznaną z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru (2000); Nagrodę dla młodego twórcy radiowego, za słuchowisko „Fedrerico Garcia Lorca – kierunek śmierć”, Festiwal Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie (1997); Nagrodę dla najpopularniejszej aktorki Poznania „Biały Bez” (1993); Nagrodę Główną, Nagrodę Związku Autorów i Kompozytorów oraz Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, PPA we Wrocławiu (1989); Nagrodę aktorską za rolę Doryny w spektaklu „Tartuffe” Moliera, Opolskie Konfrontacje Teatralne (1989); Medal Młodej Sztuki, za rolę Szansonistki w spektaklu „Decadance” Satanowskiego i Panny Młodej w „Weselu” Wyspiańskiego (1988).
Najistotniejsze role teatralne w Teatrze Miejskim w Gdyni: Piaf- „Piaf”, J. Szurmiej; Bidula -„Niespodziewany koniec lata”, W. Śmigasiewicz; Trudi –„Kompozycja w słońcu”, I. Villqist; Hortensja – „Zorba”, J. Szurmiej; Krystyna –„Panna Julie”, P. Łazarkiewicz; Hilda – „Sonata Belzebuba”, J. Wernio. Ważniejsze role filmowe i telewizyjne: Natasza – „Fałszywa moneta”, J. Gąsiorowski, Matka Ofelii – „Ofelia”, „Ofelia na wakacjach”, A. Maleszka, Echo –„Ram-dam gadające lustro”, J. Moszkowicz, Dorota Lulka – „Uśmiech kota czyli 7 piosenek Doroty Lulki (recital)”, J. Wernio, Dorota Lulka – „Słodkie lata 60-te (recital)”, J. Wernio.
Wyreżyserowane spektakle telewizyjne i słuchowiska radiowe, m.in.: „Ostatni husarz” – Miniatura TV, „Ostatni salut brygadiera Greena”- Miniatura TV, „Finał Biennale Sztuki dla dzieci i młodzieży” – koncert inscenizowany muzyki Augustyna Blocha, „Fedrerico Garcia Lorca – kierunek śmierć”, „Śnić sen – rzecz o Calderone de la Barca”, „Cervantes”, „Don Juan po polsku”, „Five O’Clock”, „Kaczka”.

„Dorota Lulka, tytułowa Edith Piaf, jest niekwestionowaną królową przedstawienia (…) Dorota Lulka już kilkakrotnie zaprezentowała swój talent wokalny – za rolę Biduli i interpretację piosenki „Na pomoc” w wystawionym na plaży w Orłowie „Niespodziewanym końcu lata” otrzymała nagrodę artystyczną prezydenta Gdyni, a brawurowo wykonany po francuski utwór w musicalu „Klatka wariatek” przyniósł jej uznanie (…) Lulka jest stworzona do roli Piaf. To wyposażona przez naturę w doskonałe warunki głosowe i obdarzona temperamentem interpretatorka muzycznych miniatur. Dodatkowo sprzyja jej drobna postura i możliwości aktorskie. Jeśli dołożyć do tego wielomiesięczną pracę nad rolą otrzymamy prawdziwą kreację” Gazeta Wyborcza, 2005-10-03