Jak pierdoła został spryciarzem

Któż z nas nie lubi plotkować? Plotka to przecież tak apetyczna pożywka dla wyobraźni, że raz zasmakowana mimowolnie prosi o więcej. A my sycimy się nią oblizując usta, nie bacząc często na to, że oprócz swych lekkich właściwości może czasem krzywdzić i zadawać ból. Nikt chyba jednak by nie pomyślał, że może być też kluczem, który otworzy zamek do wielkiej i burzliwej kariery. A jednak.

Plotek o „Plotce” w Teatrze Miejskim w Gdyni było wiele. (…) Niby nic takiego się nie stało, zwyczajna, prozaiczna historia. W firmie zaczynają krążyć plotki o zwolnieniu księgowego. Zażenowanie, obawy, strach. Tak bywa przy redukcji etatów. Tyle, że nie chodzi o zwykłą firmę i zwykłego księgowego. To fabryka prezerwatyw, a jej pracownik jest życiowym nieudacznikiem, „pierdołą”, od którego odeszła żona, a syn ze wstydu omija wielkim łukiem. Nic tylko rzucić się z okna, choć i to niemożliwe, bo na dole zaparkował samochód sąsiada, którego nie wolno porysować. Ale sąsiad to dobry znak, nadzieja na wielkie zmiany. Wpada na pomysł, by szary, niewidoczny księgowy Francios Pignon udawał geja. Uniknie w ten sposób przymusowego zwolnienia z fabryki prezerwatyw, która nie może przecież pozwolić sobie na seksualną dyskryminację. Przemienia się więc Pignon w prawdziwego pedzia, wdziewając złotą marynarkę, różowy sweterek, złote buty z wielkimi czubami i wiążąc bordową apaszkę wokół szyi. A żeby tego było mało, wystąpi w Paradzie Gejów, która przejdzie ulicami miasta, i którą pokażą stacje telewizyjne i skomentują rozgłośnie radiowe w całym kraju. Będzie to rzeczywiście niebagatelny debiut medialny. Pignon zasiądzie na wielkiej platformie z ogromnym czerwonym kondomem na głowie, by dać wyraz swej solidarności z homoseksualistami.

Jakie będą tego konsekwencje? „Pierdoła” stanie się kimś ważnym. W pracy zaczną go szanować, syn będzie dumny z ojca, była żona w końcu zje z nim kolację, a on sam, zyskawszy pewność siebie, upokorzy ją na oczach kelnera. A kiedy prawda w końcu wyjdzie na jaw i okaże się, że cały ten ciąg zdarzeń był starannie zaplanowanym sprytnym podstępem, Francois Pignon będzie już na tyle silnym mężczyzną, by walczyć o swoje prawa, a nawet zbudować nowy związek z koleżanką z pracy panną Bertrand (Beata Buczek-Żarnecka).

Piotr Michalski w głównej roli znakomicie odgrywa metamorfozę księgowego. Komediowe role to zresztą jego żywioł. Z niepewnego, przygarbionego pracownika biurowego, który nie potrafi nawet mówić swoim głosem, tylko dziwnie przytłumionym i nosowym, przemienia się najpierw w trochę niepewnego wykonawcę swych sprytnych strategii, aż w końcu rozkwitnie i wybrzmi pełnym tonem zwycięzcy. Jego przemiana będzie jednak nie tylko zabawna, ale dojrzała i świadoma, pełna wewnętrznego porządku i ugruntowana w zawodowym i prywatnym życiu. (…)

Plan był rzeczywiście przedni, gdy chodzi o strategie działania Pignon, o jego przemianę z „pierdoły” w spryciarza. „To duży awans” – wyzna prezesowi w jednej z finalnych rozmów, gdy karty będą już odsłonięte.