Tom Stoppard
Premiera
ROCK'N'ROLL
Głośna sztuka brytyjskiego dramaturga i scenarzysty, zdobywcy Oscara za scenariusz do filmu „Zakochany Szekspir”, jest epicką opowieścią o trzydziestu latach XX-wiecznej Europy. Historia, polityka, namiętność towarzyszące bohaterom, żyjącym po dwóch stronach Żelaznej Kurtyny, przeplatają się z historią muzyki rockowej. Współbohaterami sztuki są najgłośniejsze utwory z tamtych lat wykonywane przez prawdziwe gwiazdy: The Beatles, The Rolling Stones, Pink Floyd, The Velvet Underground, The Doors, czy Boba Dylana.
Sztuka opowiada o tym, jak muzyka i miłość obalają mury, a jej gdyńska wersja została wzbogacona o wątki związane z historią Polski i Trójmiasta.
Spektakl został doceniony podczas Międzynarodowego Dnia Teatru. Prezydent Gdyni przyznał nagrody za najlepsze kreacje aktorskie Monice Babickiej (Eleanor) i Dariuszowi Szymaniakowi (Max).
Realizacja
Tłumaczenie: Elżbieta Woźniak
Scenografia: Jagna Janicka
Kostiumy: Sławomir Smolorz
Światło: Marek Perkowski
Asystent reżysera: Andrzej Redosz
INSPICJENT: Maciej Sykała
SUFLERKA: Ewa Gawron
PRODUCENTKA: Ewa Szulist
Czas trwania: 2 godziny 25 minut z jedną przerwą
Występują
Recenzje
Tom Stoppard wraca do praskiej wiosny i Rolling Stonesów
Stoppard i Babicki pokazują, że słodkie lata 60., barwna epoka dzieci kwiatów oraz heroizm następnej dekady, nie były tym samym po obu stronach żelaznej kurtyny. Przedstawienie Babickiego ma zdecydowanie uniwersalny charakter. Aktorskim majstersztykiem są role Moniki Babickiej jako gasnącej w oczach, zmagającej się z rakiem Eleonor, a potem pełnej namiętności jej córki Esme.
How does it feel,
W spektaklu wyreżyserowanym przez Krzysztofa Babickiego ścierają się ze sobą rozmaite światy: barwny, wypełniony muzyką i wolnością świat Cambridge oraz ponury, ciasny, opanowany przez totalitarny reżim świat Czechosłowacji.
Czytaj więcejHow does it feel,
W spektaklu wyreżyserowanym przez Krzysztofa Babickiego ścierają się ze sobą rozmaite światy: barwny, wypełniony muzyką i wolnością świat Cambridge oraz ponury, ciasny, opanowany przez totalitarny reżim świat Czechosłowacji. Świat Maxa (Dariusz Szymaniak), profesora Cambridge zafascynowanego komunizmem i świat jego żony, Eleanor (bardzo dobra rola Moniki Babickiej), która zdaje się ignorować otaczającą ją, zanurzoną w polityce rzeczywistość i oddaje się badaniom nad tekstami starożytnych klasyków. Są też w dziele Babickiego inne mikrokosmosy: świat Jana (Szymon Sędrowski), który opuszcza bezpieczne Cambridge i decyduje się powrócić do rodzinnej Czechosłowacji; świat młodej hippiski Esme (Marta Kadłub), która w narkotykowym upojeniu widzi boga Pana.
Przedstawienie zrealizowane jest w sposób sprawny i spójny. Na uwagę zasługuje jego formalna strona: ciekawa scenografia autorstwa Jagny Janickiej, oddające zmieniającego się ducha czasów kostiumy Sławomira Smolorza. Bardzo dobrze poradził sobie ze Stoppardem odnowiony zespół Teatru Miejskiego w Gdyni: świetny duet Dariusza Szymaniaka i Moniki Babickiej, Agata Moszumańska, Rafał Kowal czy – pojawiający się przez przysłowiową chwilę, lecz przykuwający uwagę – Andrzej Redosz.
Zakazana muzyka i…polityka
Na scenie wielka polityka przeplata się z historią muzyki rockowej. Ale jest to też spektakl o miłości, która przetrwała. Jan i Esme, którzy spotkali się po latach, postanawiają razem spędzić resztę życia. Happy end.
Wszystkie role w tym spektaklu są interesujące. Zdecydowanie najciekawszą postać brytyjskiego marksisty Maxa stworzył Dariusz Szymaniak. Równie świetna była Monika Babicka jako Eleanor i Esme. Zapamiętamy Rafała Kowala w roli Śledczego, Grzegorza Wolfa jako Nigiela. Jana zagrał Szymon Sędrowski.
(…) Przedstawienie podobać się będzie zarówno młodej widowni, jak i starszej. Dla jednych stanowić będzie atrakcyjną lekcję historii, dla drugich przypomnienie nie tak odległej przeszłości – czasów Układu
Warszawskiego, cenzury i buntu…
Historia i rock’n’roll
[Muzyka] towarzyszy bohaterom przez cały spektakl. I to w najlepszym wydaniu: w przedstawieniu słyszymy fragmenty utworów m.in. Rolling Stonesów, Boba Dylana, Pink Floyd, Guns N’Roses, U2 czy Johna Lennona. Najciekawsze są fragmenty, w których bohaterowie muszą sami zmagać się z politycznymi czy osobistymi wyborami, gdy rzeczywistość i historia zmusza ich do zajęcia jednoznacznego stanowiska. Świetna jest choćby rozmowa, w której Jan usiłuje przekonać swojego czeskiego kolegę, że prawdziwą walką z systemem jest obojętność i zignorowanie go, bo pisanie petycji i listów protestacyjnych to zaakceptowanie władz i „gra” w tę samą grę.
Rockandrollowa lekcja historii w Teatrze Miejskim
Rock and roll i komunizm w wydaniu czechosłowackim. Nostalgia za kontrkulturą tamtych lat i lekcja historii w jednym (…) Osobiste historie naznaczone piętnem polityki i rock and rolla. To nietypowe połączenie pozwala poznać bohaterów „Rock’n’Rolla” dwuwymiarowo – ich wyraźnie określoną postawę społeczną i osobiste perypetie (…) Mechanizmy działania komunistycznej władzy – donosy, przesłuchania, przeszukania mieszkań, agenci, teczki – stanowią punkt odniesienia do zrozumienia sytuacji bohaterów. Na drugim biegunie pozostaje ruch hippisowski i obowiązkowa playlista rockowych przebojów, którą dla realizatorów sztuki przygotował sam Tom Stoppard (…) Świetna muzyka, złożona ze słynnych rockowych standardów, zapada w pamięci…