Piotr Michalski
Ur. 1967 w Gdyni, absolwent PWST we Wrocławiu. Od 1997 roku aktor Teatru Miejskiego im. W. Gombrowicza w Gdyni.
Najważniejsze role teatralne:
Teatr Miejski im. W. Gombrowicza:
Biff – “Śmierć komiwojażera”, A. Miller, reż. A. Ferency, 2002,
Gustaw – “Śluby panieńskie”, A. Fredro, reż. D. Kozak, 1999.
Role filmowe i telewizyjne:
Ivo - „Krew z krwi II' – reż. Jan Komasa i Katarzyna Adamik
Radek Wichrowski - „Na Wspólnej”
Adam Wenc -„Jeziorak” reż. Michał Otłowski
Konrad Łobacz - "Prawo Agaty” reż. Maciej Migas
Poseł - „O mnie się nie martw”
Major Szeliga, dowódca bazy - "Misja Afganistan" reż. Grzegorz Kuczeriszka, Maciej Dejczer
Pułkownik Raszewski - "Czas honoru" reż. zbiorowy
Hajduga - "Czarny Czwartek. Janek Wiśniewski padł" reż. Antoni Krauze
"Miasto z morza" - reż. Andrzej Kotkowski
"Na dobre i na złe" odc.387 - reż. zbiorowy
„010” - reż. Piotr Łazarkiewicz
"Naznaczony" - reż. Maciej Odoliński, Jacek Filipiak
"Odwróceni" – reż. Jacek Filipiak, Michał Gazda, Jarosław Sypniewski
Sobota – “Zakład”, reż.T. Kotlarczyk,
Bumba – “Śmierć dziecioroba”, reż. W. Nowak,
Jacek – “Bracia”, reż. J. Dymek,
Zielony – “Ekstradycja”, reż. W. Wójcik,
Paluch – “Samowolka”, reż. F. Falk,
Inspektor – “Pełną parą”, reż. L. Wosiewicz.
Ważniejsze nagrody i wyróżnienia:
2019 Nagroda Prezydenta Gdyni za rolę Gustawa - Konrada w "Dziadach" w reżyserii Krzysztofa Babickiego.
2017 - Nagroda Prezydenta Gdyni za rolę Patricka Randle'a Mc Murphy'ego w spektaklu "Lot nad kukułczym gniazdem" w reżyserii Krzysztofa Babickiego.
2015 - Nagroda Prezydenta Gdyni za rolę lokaja Macieja w „Ożenić się nie mogę” Aleksandra Fredry w reżyserii Grzegorza Kempinsky’ego.
2013 - Nagroda Dyrektorów Teatru z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za role:Beralda w „Chorym z urojenia” i Suchy Fakt w "Joannie Szalonej; Królowej";
2006 – wyróżnienie indywidualne, XV Konkurs Teatrów Ogródkowych,
2003 - Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, za rolę Biffa w “Śmierci komiwijażera”, reż. A. Ferency.
Jacek Sieradzki w „Subiektywnym spisie aktorów 2020” napisał:
Piotr Michalski [zwycięstwo]
Jesienią stał się Konradem w Dziadach u Krzysztofa Babickiego, mocnym, męskim, tłukącym się w opętaniu z księdzem Piotrem naprawdę, a nie jak w poczciwej szkolnej lekturze. A tuż przed wirusowym zatrzaśnięciem teatrów zagrał księcia Buckinghama w parodii Trzech muszkieterów pióra Marty Guśniowskiej (reżyseria Rafał Szumski) i zrobił z niego… Bonda. Z uporem maniaka będę pisał, że płodozmian to higiena dla aktora, błogosławieństwo wymiany środków scenicznych, szansa przerzucania doświadczeń między gatunkami. Epizod w farsie nie musi zaszkodzić Mickiewiczowskiemu bohaterowi (choć oczywiście może). Jemu nie zaszkodził: Konrad na scenie gdyńskiego Miejskiego im. Gombrowicza jest chmurnym, dojrzałym mężczyzną, mówi Wielką Improwizację trochę jak spowiedź z własnych złudzeń i pychy, jakby przewidując, że to się skończy opętaniem; jest w tym i sporo autoironii, i gorzka wiedza o nieuniknionym. A męski ból z IV części Dziadów też szczerzej brzmi w wieku po przejściach. Zaś pozami filmowego amanta w drugim przedstawieniu po prostu się (i nas) dobrze bawi; jedno drugiemu nie przeszkadza.
https://e-teatr.pl/subiektywny-spis-aktorow-teatralnych-edycja-dwudziesta-osma-2909